16 weken zwanger

Afgelopen keer kreeg ik bij de verloskundige al te horen dat ik het rustiger aan moest doen op me werk en dat ik bloed moest gaan prikken aangezien ik een aantal weken flink ziek ben geweest en ook nog is de griep erboven op, wat resulteerde in dat ik amper tot niks binnen hield. Afgelopen dinsdag lab formulier opgehaald bij de vk en donderdag bloedgeprikt, meteen gevraagd wanneer ik de uitslag kon krijgen en dat zou al met 3 werkdagen zijn dus erg vlot.

Afgelopen vrijdag afspraak bij de verloskundige samen met me kerel aangezien zij hem er ook wel weer een keertje bij wou hebben.Nou daar kwam het bloeduitslagen waren al binnen en die waren nou niet bepaald om over naar huis te schrijven, kalium, natrium, glucose, hb echt alles zit onder de grens en ze begon zich nu toch wel erg zorgen te maken over mijn gezondheid. Best heftig gesprek daar gehad wat resulteerde in enorm huilen van mijn kant, ene kant geschrokken en andere kant enorm bezorgd of alles dan wel goed zou gaan met kleine uk.

Het heeft zoveel redenen waarom alles zo laag is en ondanks dat ik nu toch wel weer goed eet is het dus toch nog niet op peil kan je nagaan wat een impact dingen hebben. Daarbij komt dat zwaar werk, stress, een kerel die vaak laat thuis is ( waar hij niks aan kan doen is nou eenmaal zijn werk) waardoor als ik thuis kom nog kan gaan koken, een kind eten geven, reinigen laatste fles en naar bed. En dan is er ergens tijd voor mezelf om wat te eten, daar komt nog bij dat ik nog niet veel verder ben met psycholoog (zou namelijk doorverwezen worden naar mamakits maar dit laat ook erg op zich wachten). Afgelopen donderdag belde daar wel iemand over op dat ze me opnieuw heeft aangemeld grr waarom kunnen dingen niet in 1 keer.

Verloskundige was het nu dus ook zat en gaat sowieso in overleg met huisarts of zij nog iets in dit kan bijdragen ( waarschijnlijk niet ) en bellen met stevig ouderschap dat het nu toch wel gauw voor mekaar moet zijn, we willen namelijk nog wel gaan genieten tijdens deze zwangerschap en erna , zodat ook ik een gelukkige mama kan zijn.

Nog het hartje gehoord en mochten even extra lang naar onze uk luisteren en dat maakt dan toch weer een hoop goed, de kleine uk lag lekker te bewegen en de dopler kreeg het ook te verduren, net alsof het wou zeggen mama maak je om mij niet druk hier gaat het goed.

Zelf Jason en de papa kregen een grote glimlach op het gezicht. Bloeddruk was verders ook in orde gelukkig. Op de terug weg heb ik behoorlijk een potje zitten huilen en heb het er echt moeilijk mee dat alles niet loopt zoals het moet. De verloskundige komt van de week nog s'avonds langs om een soort van plan van aanpak te maken en blijf gelukkig wel bij haar onder controle, zou echt niet weten wat ik zonder haar moest ze is echt super ( en heb er ook niet voor niks opgegeven voor verloskundige van het jaar).

Buikje groeit verders oke en de weegschaal zakt gelukkig ook niet meer terug in gewicht. Hoop echt dat ook ik me binnen nu en aankomende tijd happy kan gaan voelen en me ook weer meer kan geven aan me kerel want ook dit staat al een tijdje volledig stil, iets waar ik het dus ook moeilijk mee heb.

Links 8 weken en recht 16 weken.

Wordt nu toch echt wel een bolletje en vooral als ik wat gegeten heb en s'avonds.

Liefs Astrid